Matka "polka" świętokrzyska - licencja na wychowanie.

" Jedynym produktem, który otrzymuje człowiek bez instrukcji obsługi, jest dziecko."

Do cytatu pana Majewskiego dodała bym jeszcze męża, lub żonę w zależności od tego, która z płci instrukcji potrzebuje ;)  Na razie porzucę kuszącą dygresje i skupię na głównym bohaterze cytatu.

Konia z rzędem tej, która twierdzi stanowczo, że jest dobrą matką, ekspertem od wychowania nie popełniającą błędów. Ja taką nie jestem i nie będę.  Nie tylko potrzebna by mi była do zbliżenia się do ideału instrukcja obsługi dziecka, ale własnych emocji i umysłu. Tymczasem te są jak labirynt pełen ślepych zaułków. Do końca życia zapewne będę siebie zadziwiać - nie zawsze korzystnie w tej dyscyplinie, bo jak mówiła Szymborska " tyle wiem o sobie na ile nas sprawdzono. " 

Z rolą matki będę się mierzyć - dajcie bogowie - całe życie i poniewczasie dostrzegać błędy i porażki, których człowiek nie uniknie i nie przekuje w sukces, bo życie nie ma stop klatki. Można jedynie z tych flash backów wyciągać wnioski i mierzyć z emocjami na przyszłość. Mocno na wyrost, bo dziecko to chodząca niewidoma, co  to na każdym kroku zaskoczyć potrafi. Przyprawiając często o zupełnie zbaranienie, lub chichot. Taki wewnętrzny, powstrzymywany, co by na oblicze nie wypłynął i katastrofy nie było :)

Moje nastoletnie syniątko niby oczytane i rozgarnięte, a czasem irytuje się człowiek, że Młody w elementarnej zdało by się niewiedzy trwa. Mierzy go człek swoją miarką i dziwi czasem, że nie wie na ten przykład co to NSDAP ;) Lub też mierzy miarką rówieśników, które rozgarnięte są nie co inaczej i durnieje na pytanie o erekcje - w książce wyczytał, że bohater miał. Spytałam czy na pewno nie wie - teraz dzieci wiadomo uświadomione - on mi na to że wie i pyta czy chodzi gotowość do łóżkowych figli, bo się bohater migdalił do panny wcześniej - żeby nie było "Grę o tron czytał", któryś tom z kolei;) - mnie ulżyło mocno, bo już miałam przed oczami samą siebie, jak dukam o szczegółach technicznych. Niby człek nie ma problemów z "dupnymi" tematami, ale jakoś tak zawsze niefortunnie tnie się i gubi wątek, gdy własnemu dziecku przychodzi o anatomii klarować ;) Lepiej klarować niżby miał z Internetu "wiedzę" czerpać. Po tej "erekcji" oznajmił mi później, że tak dla jaj w sumie pytał żeby zobaczyć, czy się matka burakiem oblecze. 

W każdym razie z wiekiem i rozwojem mego dziecka, rosła moja cierpliwość. Niby już miałam ćwiartkę na karku mamą zostając, ale czasem myślę, że i to za mało było. Z drugiej strony, może żaden czas nie jest odpowiedni i matczynej cierpliwości uczy się kobieta wraz z dorastaniem dziecka, bo przecież nie mając potomka nie wie, czy posiada odpowiednie jej pokłady.W każdym razie młody jest wszystkim najlepszym co mnie w życiu spotkało, po mimo, że często mam ochotę wyć ze złości i bezsilności. Na szczęście dziecko mi "wyszło" empatyczne, wygadane i w przeciwieństwie do mamusi, co to musiała się tego pół życia uczyć - asertywne. Do tego stopnia, że ganiali mnie do szkoły za zbytnią indywidualność opinii i komentarzy :P Na miejscu okazywało się, że dziecko nie było niegrzeczne, a jedynie celne riposty i spostrzeżenia miało nie koniecznie idące w parze z założeniami programowymi ;) A za to Młodego temperować nie zamierzam. Dziecko nie baran, nie musi ryczeć jak stado ;) Podobną dowolność pozostawiłam mu w kwestii wiary i uczęszczani na msze, co nie raz się ostracyzmem kończyło ze strony innych rodziców i osób, które uznają "że dzieci i ryby głosu nie mają".

Są chwile, kiedy bywam autorytarna, wymagająca i zwyczajnie wredna - z tego powodu nie raz w brodę sobie plułam i przykro było jak jasna cholera, ale nikt nie jest idealny, a co niektóre kwestie wychowawcze apodyktyczności wymagają. Podobnie jak obiektywizmu ;) 

Czemu o tym wszystkim piszę? Bo w mieście obok dwunastolatka z trzynastolatkiem zostaną rodzicami. 

Przeraża mnie, że dzieci mają dzieci. Przecież nikt inny ich nie wychowa, jak dziadkowie. I w takich momentach zastawiam się, gdzie przyszli dziadkowie popełnili i czy popełnili błąd, bo wedle relacji mediów zarówno chłopak jak i dziewczynka pochodzili z  dobrych domów. Może i w tak zwanych dobrych rodzinach zwyczajnie brakuje codziennej miłości i świadomości dziecka, że naprawdę jest kochane i nie musi szukać bliskości, a nie mylić jej z seksem, poza ścianami własnego domu? Nie wiem. Najzwyczajniej w świecie nie mam pojęcia. Nie mnie to oceniać. Tym bardziej wyobrażam sobie jaki to szok dla rodziców przyszłych rodziców.

Na takim tle dość przewrotnie odbieram powstający dla MTV obok Warsaw Shore program, o nastoletnich matkach-licencja oczywiście amerykańska, dobrze, że chociaż małą miss sobie darowali.  Obawiam się, że program o stylizowanych w reklamach na superwomen i superhero nastoletnich mamach, z których żadna nie skończyła osiemnastu lat, a które są mam nadzieję szczęśliwymi mamusiami pociech kilkumiesięcznych jak i kilkuletnich może być większym kłopotem niż pożytkiem. Bo w dzisiejszym świecie, gdzie "parcie na szkoło" jest cool i priorytetem, dziecko może stworzyć się w nastoletniej głowie najpierw jako niezbędnik do zaistnienia i celebry.

Macierzyństwo, to nie bułka z masłem. Zarówno to przypadkowe jak i oczekiwane. Nie ma licencji na wychowanie, prócz miłości i cierpliwości. Wiek rodziców też nie jest miernikiem dojrzałości do rodzicielstwa. Bywają dojrzałe siedemnastolatki i głupie czterdziestolatki. Czasem mam wrażenie, że tych drugich jest więcej :P W każdym razie ja wychowując Młodego kieruje się zasadą, że moje dziecko, to nie tylko wynik puli genowej, ale i wizytówka mojego wychowania, a co za tym idzie rodziców i rodziców moich rodziców, bo jak mawiał Goethe: " mielibyśmy doskonale wychowane dzieci, gdyby ich rodzice byli dobrze wychowani." Czego sobie i wszystkim rodzicom świata życzę :)

Pozdrawiam.