" Bo kobieta bez mężczyzny jest jak ryba bez roweru ".... II

Alicja z ledwością hamując wściekłość stanęła w progu pokoju, by bronić niczym lwica dostępu do dóbr doczesnych w nim zgromadzonych. Była ósma rano. Wielki niczym plażowa piłka, ciążowy brzuch dodatkowo odgradzał ją i dobytek od trzech dresiarzy. Jeden jako żywo przypominał jej krasnala, łatwiej by go było przeskoczyć niż obejść. Kufę miał natomiast zupełnie nie po krasnoludowemu tępą i wredną jak bulterier, choć porównanie to wypadło bardzo na niekorzyść psa. Wyglądała przy tym niemal jota w jotę jak orkowa gęba Garrosha, króla na Orgimmarze. Równie szpetna i nieskalana myśleniem. Drugi, był natomiast chudy i długi niczym przecinak. Szczurza gęba, kaprawe przekrwione oczka i mocno zaczerwieniony niczym sztandar armii radzieckiej nos, niezbicie wskazywały nie tylko na niecność charakteru, ale i zamiłowanie do trunków wszelakich. Najpewniej podłej proweniencji. Trzeci natomiast musiał być szefem pozostałej dwójki. Nie nosił gustownych ortalionowych dresików z imitacją pasków marki wiadomej, ani bucików w podobnym stylu. Całkiem niebrzydki nawet był, taką chłopięcą urodą rudego, piegowatego urwisa. Tylko zimne zielone ślepia i zaciśnięte w cienką linię usta - szefowa Alicji mawiała, że takie usta mają ludzie podli - psuły w całokształcie niezłą fizys.




- Jest mąż? Po dług przyszliśmy! - odezwał się kafarowaty kurdupel, gdy tymczasem Rudy bezczelnie patrzył się na ogromny, ciążowy biust Alicji.
- W drugim pokoju. Kaca leczy - Alicja zasłoniła dekolt połami szlafroka krzyczą jednocześnie w stronę pokoju - Wstawaj to do ciebie! To chyba te łajzy, o których mówiłeś, że cię ścigają za długi.
Odwróciła się do dresiarzy. Miała dość. Małżonek nie tylko nie wylewał za kołnierz, ale przegrywał na bimbołach więcej niż zarobił. No prawie. Jak każdy hazardzista czekał na ten jedyny dzień, w którym rozbije bank i odkuje się. Tyle, że dzień taki nie nadchodził, a długi rosły, bo dresy liczyły podwójnie, jak rasowy lichwiarz.
Chudy z gębą zawodowego alkoholika zalukał nad głową Alicji do pokoju.
- Szefie, tu tylko tv i szmelcowty komputer jest. Telewizor by się od biedy nadał. A na półkach sama makulatura. Cała ściana prawie. Gówno warte, że też ludzie na takie duperele kasę wydają - spojrzał na Alicję jak by nierówno pod sufitem miała. 
- O Normana Davisa pani ma ! -  Rudy przepchnął się do pokoju w stronę książek - Pisze całkiem przywozicie, ale z Powstaniem przesadził. O i Lema, Dicka i Strugackich. 
Alicję zatkało. Zamrugała parę razy, co by ukryć nagłe zdziwienie i związany z nim wytrzeszcz. Dwaj kompanii  bossa nie zdążyli.  Trwali chwilę z głupkowato otwartymi ustami. 
- Szefie - wybełkotał niski i pakowny, to co bierzemy telewizor ?
Dobrze, że do łazienki po pralkę się nie rwali. Alicję szlak trafił. Tym bardziej, że skacowany małżonek nawet nie raczył podnieść zwłok. Patrząc na karypla, który głowę miał na wysokości jej piersi wycedziła. 
- Chyba śnisz! Nabrała powietrza. Adrenalina zrobiła swoje i rozdarła się tak, jak tylko ona potrafiła - Wypierdalać mi stąd ! Nic nie zabierzecie. W tym domu nie ma niczego, co by należało do mojego męża ! Poza nim samym.
Chudy cofnął się jak rażony gromem gdy Alicja huknęła na cały regulator. Kafar jak to kafar, stał niewzruszony. Za to Rudy się uśmiechnął półgębkiem i krzywo jak jasna cholera. Chyba nie tego się spodziewali.
- Żonę sobie weźmiemy- wpadł na genialny pomysł chudy. 
Alicji słów brakło. Wyręczył ja Rudy:
- Słyszałeś, co pani powiedziała. Żony nie weźmiemy, choć nie ukrywam sam chętnie bym ją wziął - obrzucił łakomym wzrokiem od którego dziewczynie zrobiło niedobrze, długie nogi Alicji mizernie zakryte przykrótkim, opiętym na brzuchu szlafrokiem - ale możemy zabrać na ten przykład męża na spacer do lasu. Świeże powietrze dobrze mu zrobi. 
- A bierz sobie dupku i spieprzaj. Raz !  Wycedziła Alicja otwierając wejściowe drzwi i wskazując klatkę schodową palcem - Tylko śpieszcie się, bo zadzwonię po policję !
Z góry schodził sąsiad z czwartego. Starszy człowiek, były wojskowy. Podobno jeszcze z UB.
- Pani Alu wszystko w porządku ?
- Tak panie Henryku. Dziękuję. 
Dresiarze wyszli zaraz jak dziadek zszedł piętro niżej. Rudy na koniec rzucił jeszcze:
- Wrócę.
Alicja  zamknęła drzwi na zasuwkę. Poczuła nagle jak drżą jej nogi, opada z sił i adrenaliny. Poszła do kuchni by trzęsącymi dłońmi zrobić sobie kawy, a przez okno zobaczyć czym przyjechali dresiarze i na jakich numerach. Obstawiała na ciemną "bemkę" na radomskich. Nie myliła się. 
Z sypialni dobiegło nieprzytomne:
- Ktoś tu był ?

Pozdrawiam.


Powiązane wpisy : " Bo kobieta bez mężczyzny jest jak ryba bez roweru.."